ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΚΟΡΟΙΔΙΑΣ
( Όλοι Οι Πρόσφυγες Στα σπίτια τους)
Είναι γεγονός ότι μετά το ναυάγιο του Γκραν Μοντάνα και τον απώλεια της εξουσίας της άλλης πλευράς από τον Ακιντζιή, συνειδητοποιήσαμε πλέον ότι το Κυπριακό πρόβλημα μάλλον μας έχει τελειώσει και δεν υπάρχει πλέον ελπίδα να φθάσουμε σε κάποια συμφωνία.
Σε αυτό το περιβάλλον βρήκαν την ευκαιρία οι αντιομοσπονδιακες δυνάμεις , οι «οπαδοί του συρματοπλέγματος» να ξεσαλώσουν. Σχεδόν καθημερινά βλέπουμε και ακουουμε πλέον τον κάθε ένα να διακηρύττει άφοβα και χωρίς αιδώ την επιθυμία για τελειωτικό διαχωρισμό, για διχοτόμηση για δυο κράτη. Το όραμα του Ντεκτάς για δυο κράτη δίπλα δίπλα γίνεται σιγά σιγά πραγματικότητα και μάλιστα αυτή η θέση προωθείται από τους Ελληνοκυπρίους.
Πολλοί μάλιστα βρίσκουν
ως δικαιολογία το ότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας είναι και άλλες ανταλλαγές
και μετακινήσεις πληθυσμών όπως πχ στην Ινδία – Πακιστάν – Μπαγκλαντές, η ακόμα
και στην δική μας περίπτωση με την Μικρασιατική καταστροφή.
Ε λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι
έχω νέα για σας. Όλες αυτές οι μετακινήσεις είχαν όμως μια ουσιαστική διαφορά από
την περίπτωση μας.
Σε όλες τις περιπτώσεις οι μετακινηθέντες ήξεραν ότι μετακινούνται για πάντα. Τελειωτικά. Με συμφωνίες υπογραμμένες. Ήξεραν ότι δεν έχει επιστροφή.
Όλοι αυτοί ΔΕΝ είχαν διεφθαρμένες και ποταπές ηγεσίες να τους περιπαίζουν και τους κοροϊδεύουν ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ παρακαλώ με την υπόσχεση της επιστροφής. Σε κανένα από τους άλλους λαούς που μετακινηθήκαν δεν τους τάισαν φούμαρα ψευδοπατριωτισμο και ψευδοαγωνα μέχρι εσχάτων. Όλοι αυτοί που μετακινηθήκαν ξεκίνησαν από την αρχή τη ζωή τους χωρίς το βάρος και την ψεύτικη ελπίδα ότι θα επέστρεφαν μετά από δέκα μέρες , ένα μήνα , ένα χρόνο , δέκα χρόνια , ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Ακόμα και σήμερα μας υπόσχονται
«επιστροφή στα πάτρια εδάφη» οι γελοίοι απατεώνες.
Αν μας το έλεγαν από την
πρώτη στιγμή ή τέλος πάντων σε 1-2 χρόνια θα το χωνεύαμε και δεν θα είχαμε σήμερα
αυτή τη συζήτηση .
Οι ανάξιες ηγεσίες μας έπαιξαν
και παίζουν με τα συναισθήματα μας.
Είναι τεράστιο το ψυχολογικό
βάρος που τραβούσαν και τραβούν ακόμα οι πρόσφυγες.
Οπότε αγαπητοί μου, ναι.
Αν θέλετε και επιμένετε να κάνουμε «λύση δυο κρατών». Να κάνουμε «λύση Διπλής Ένωσης».
Να επισημοποιήσουμε τη διχοτόμηση. Αλλά ταυτόχρονα να αποζημιωθούν όλοι αυτοί
που στη ράχη τους γινόταν μακροχρόνιος αγώνας για μισό αιώνα. Να αποζημιωθούν
για ότι έχασαν. Έστω και αν ήταν ένα μικρό χωράφι στη Μεσαορία η ένα φιλέτο στη
Κερύνεια η ένα ξενοδοχείο στην Αμμόχωστο, όχι μόνον για την αξία της περιουσίας
αλλά και για την ψυχολογική ταλαιπωρία , για την κοροϊδία , για το περιπαίξιμο
και για την εκμετάλλευση.
Να μην αναφέρω και την εκμετάλλευση
και την κοροϊδία που υπέστησαν τόσα χρόνια και οι συγγενείς των αγνοουμένων !
Που ενώ ήξεραν ότι όλοι είναι νεκροί και για τους μισούς τουλάχιστον ήξεραν και
χώρους ταφής , εφεύραν τον μαγικό και ιερό αριθμό 1609 για να κάνουν '»αγώνα'»
στη ράχη τους και για να '»εκθέσουν'» δήθεν την Τουρκία.
Καμία αποζημίωση δεν είναι
ικανή να αντισταθμίσει το ψυχολογικό τραύμα όλων αυτών , αλλά δεν υπάρχει περίπτωση
να τους τη χαρίσουμε.
Και αφού διευθετηθεί και
αυτό το θέμα με κονδύλια που δεν μας ενδιαφέρει από που θα βρεθούν , ας προχωρήσουμε
τότε βρε αγωνιστές του πληκτρολογίου και ας υπογράψουμε για «Λύση Δυο Κρατών»
όπως είναι ο καημός σας και δεν κρύβεται πλέον.
Εμείς πάντως κοροΐδο κανενός
δεν θα γίνουμε!
Ανδρέας Σουτζιής –
Ηλεκτρονικός
